U bent hier

Heuvelweekend

Naast het clubweekend was er dit jaar voor het eerst ook een trainingsweekend aan het begin van het nieuwe collegejaar. Door de subsidie vanuit het sportcentrum werd het mogelijk gemaakt om met onze trainers het hogerop te zoeken: een hoger wedstrijdniveau van onze atleten, maar ook een hoger niveau boven NAP. Het eerste heuvelweekend was een feit.

 

Met vol goede moed begonnen Dionne, Kamiel en Ties begin juni (!) aan hun doel: het organiseren van een weekend waarin training op één zou staan. En het liefste ook nog een weekend waarbij we de bergen op zouden zoeken. Verschillende gebieden zijn vanaf dat moment de revue gepasseerd: de Alpen, de Pyreneeën, het Altasgebergte.. maar het werd Brunssum in Limburg. Iemand uit de commissie zou daar goede kennissen gehad hebben.

 

Brunssum, wat was het mooi! Een groep van (door afmeldingen) net geen 40 atleten verplaatsten zich voor één weekend naar het prachtige Zuid-Limburg. Sprinters, MiLa’s en trainers: alles door elkaar heen zorgde voor een mooi gezelschap.

 

Vrijdagavond 26 oktober werd er verzameld aan de rand van de Brunssummerheide. Het was koud: de herfst/vroege winter had eindelijk ingeslagen en in de hoogte van Zuid-Limburg was het nóg frisser. Vol bepakt en goed gekleed druppelden de atleten (en trainers) binnen.

 

Maar het befaamde Clubweekend was twee weken eerder: “Was er dan wel plaats voor gezelligheid?”, hoor ik u zichzelf hardop afvragen. Jazeker! De gezelschapsspellen schoten als kool uit de grond en het heuvelweekend was begonnen!

 

Na een korte nacht (door met name het gesnurk van M. Otten) ging de wekker:

 

07:00 uur: de commissie zette ontbijt klaar voor de liefhebbers. “Niet te veel eten, we gaan zo trainen!”, werd er nog geroepen. D. Timp trok zich er niks van aan. Bij de meesten werd slechts een klein bakje yoghurt en een banaan naar binnen geschoven.

 

08:50 uur: iedereen maakte zich klaar voor een, koude (het was 4 graden buiten), maar zware training. Training 1.

 

RUST: na de eerste training was er tijd voor rust en ontspanning. Sommige MiLa’s waren gek genoeg om tussen de eerste en tweede training nog even een rondje te gaan lopen: ‘Vogels kijken en genieten’, zei Ties. Ton keurde het goed.

 

Rond half vier à vier uur was de tweede training. En dat hebben we geweten, aldus J. van Wijngaarden, die als voormalig top-wielrenner alle MiLa-onderdelen vól meedeed. D. Sloot en I. Conijn konden bevestigen dat ook de sprinters een fijne training erop hadden zitten.

 

De (alcoholvrije) avond zette in met een heerlijke nasi (het schijnt dat er vandaag de dag nog steeds gegeten wordt van de grote hoeveelheid rijst). Daarna werd de avond gevuld met opnieuw gezelschapsspelletjes en enkel gezonde snacks (goedgekeurd door L. Hoogers). Sommige atleten zochten vroeg het bed op om de volgende ochtend fit genoeg aan de dag te kunnen beginnen.

 

Zondag: een héérlijk morgen. Iedereen had een stuk beter geslapen door de vermoeidheid, M. Otten die niet meer snurkte (door een stoot van M. van der Meer) én de wintertijd die ingegaan was! De sprinters mochten zich opnieuw werpen op een heuvel met mul zand en de MiLa’s startten onder leiding van Ton en Miranda een lange duurloop met ruim 250 hoogtemeters.

 

Na deze laatste training werd er uitgebreid geluncht en begonnen de meesten na een korte (doch intensieve) schoonmaak aan de terugweg naar het midden van ’t land.

Sommigen zeggen dat Dominic, Dionne, Kamiel en Ties nog uren schoongemaakt hebben (en ieder lepeltje en kopje geteld hebben om de ‘huismeester’ tevreden te stellen), anderen zeggen dat dit slechts een uurtje was. De waarheid staat in de sterren.

 

We hebben een erg leuk weekend gehad. Leuk om op te trekken met zowel de sprinters als de MiLa’s (en de trainers!). Iedereen is klaar voor het najaar!

 

Ajuus

geschreven door Ties van den Hurk