Geschreven door Ilse Kemper & aftermovie door Hans Oonk:
Goed weer (oké, voor het rennen wel echt te warm), gezelligheid en goede prestaties tijdens de NSK Ekiden georganiseerd door DAV Kronos. Op de zonnige zaterdagmorgen van 12 mei verzamelden de Ekidenhaasjes zich op het station van Nijmegen. Gedurende de reis voegden steeds meer Haasjes zich bij ons en eenmaal op de UTrack in Enschede zochten we een mooi plekje in de zon om ons kamp op te zetten. We waren met maar liefst drie Haasjeteams die stuk voor stuk stonden te trappelen (oké, niet iedereen had er even veel zin in, maar het was er niet minder gezellig om) om de Ekiden te starten. De Ekiden is een leuk alternatief op de bekende marathon: de van oorsprong Japanse traditie houdt in dat met een team van zes personen de totale marathonafstand wordt volbracht; in chronologische volgorde de afstanden 5km, 10km, 5km, 10km, 5km en 7,195km. Daarbij wordt er geen estafettestokje overgedragen, maar een tasuki - een sjerp - (wat wel echt vrij irritant is met rennen, maar ach). Het parcours bestond uit rondjes van 2,5 kilometer over de campus, met het start- en finishterrein op de atletiekbaan.
Na het insmeren met zonnebrand en het smeren van broodjes met jam, werden de laatste boterhammen en broodjes naar binnen gepropt. Het verkennen van het parcours en inlopen voor de eerste lopers kon beginnen. Het werd meteen duidelijk dat het in de zon verschrikkelijk warm was om te rennen, dus de paar schaduwstukken in het parcours waren zeker fijn. Na een wat onverwachte start na een veel te zachte gong (zie de aftermovie en let dan op Milan op 0:22), was het aan Julinha, Milan en mijzelf de eer om de dag écht af te trappen. Aangezien ik vijf dagen eerder voor het eerst een vijf kilometer had gelopen (om te kijken of ik het überhaupt wel vol zou kunnen houden haha), begon ik niet met het grootst mogelijke vertrouwen. Maar ik heb de finish weten te halen in een tijd van 24:14 (en was hier best tevreden mee) en uitgeput de sjerp aan Laura mogen doorgeven.
Maar het mooiste is nog dat ik het nog leuk vond ook! Hieronder kunnen jullie de prestaties van alle Haasjes per team zien:
Ekidenhazen 1, vrouwenteam 2:54:22
Julinha 23:36
Viviën 41:59
Marre 21:42
Marleen 39:39
Margo 19:41
Lotte 27:24
Ekidenhazen 2, gemengd team 3:08:00
Ilse 24:14
Laura 46:14
Sophie 23:09
Luuk 33:38
Saskia 22:03
Myrte 38:43
Ekidenhazen 3, mannenteam 2:57:41
Milan 16:11
Stephan 54:42
Rowan 20:20
Sander 38:11
Thomas 16:48
Timo 31:28
Na de wedstrijd volgde natuurlijk de prijsuitreiking. En we waren in de prijzen gevallen, want het vrouwenteam heeft het NSK Ekiden vrouwenrecord verbroken en eindigde hiermee op de eerste plaats! Hierna volgde een periode van wachten, een beetje vervelen, snel groeiende zin in eten, en ten slotte “wie ben ik?” spelen om de tijd te doden. Vrolijk sprongen we op toen we hoorden dat het eten klaar was (onwijs culinaire, maar welbekende afhaalchinees). Myrte, Sophie en Margo bleven achter voor het feest en de anderen restte alleen nog de terugreis.
En oja, ik denk dat dit niet in het verslag mag ontbreken: het belangrijkste doel van de dag (in ieder geval voor Margo, Sophie en Anneloes) was het brassen van Kegel de Egel (de mascotte van Kronos). Binnen no time hadden ze dit al voor elkaar en ook Masterix (de mascotte van Asterix) viel in handen van de Haasjes. Wat een mooie dag!
Om mee af te sluiten: zelfs als sprinter/technicus, eigenlijk zonder ervaring met zo’n lange afstand, heb ik echt heel erg genoten van de dag, het was super leuk om met elkaar zo’n wedstrijd te lopen en elkaar aan te moedigen! Sophie en ik hebben bewezen dat geen MiLa zijn, geen excuus is, dus ik hoop dat we volgend jaar weer met een groot aantal Haasjes aan het NSK Ekiden mee zullen doen! Dan rest mij alleen nog om onze ploegleider te bedanken voor al zijn inzet en enthousiasme, bedankt Luuk!
